De echte doorbraak van Oliver Antman.

Na een bijzonder seizoen bij Go Ahead Eagles kijkt Oliver Antman (23) opnieuw naar de toekomst. In de aanloop naar de Johan Cruijff Schaal is het nog onduidelijk waar die zich bevindt. Een gesprek over een leven dat zich richt op voetbal, het worden gescout door Barcelona en de waarde van familie. ‘Voetbal was altijd mijn enige gedachte, maar nu heb ik daar geen tijd meer voor.’

Nagenieten
‘Het was prettig om tijdens de vakantie even gas terug te nemen en terug te blikken op het voorbije seizoen. Wat een jaar, zeg. Een geweldig seizoen, zowel voor mij als voor het hele team. Ik heb nog nooit zoveel doelpunten gescoord en met Go Ahead hebben we uitstekend gepresteerd. Zevende plaats in de Eredivisie en de beker behaalt. Nee, dat had ik nooit gedacht toen ik hier een jaar geleden aankwam. Na mijn periode bij FC Nordsjaelland zocht ik naar speelminuten en zekerheid. Ik hoopte dat hier te ontdekken en af en toe een doelpunt of assist te scoren. "Ik had niet durven verwachten dat het zo zou verlopen."
Aan de andere kant was ik me al die tijd bewust dat ik dit kon. Het was afwachten tot de belangrijke doorbraak. Ik ben me bewust van mijn kwaliteiten, waardoor het afgelopen seizoen voor mij ook een opluchting was. Uiteindelijk was het mogelijk. Uiteindelijk realiseerde de rest van de voetbalwereld zich wat ik kan. Ik vermoed dat ik rond november echt in een prettig ritme belandde. We raakten ook in een flow met het team. Elke wedstrijd speelde ik zonder stress en was ik steeds betrokken bij een doelpunt. ‘Voor het eerst in mijn loopbaan ervoer ik het volledige vertrouwen binnen een organisatie, van de leiding tot de medewerkers. Bij Nordsjaelland was dat niet aanwezig. Ik was van mening dat ik een basisplaats verdiende. Hierdoor ging ik vorig jaar weg. Bij Go Ahead begon ik ook niet goed. Ik begon aan de linkerkant en daar presteerde ik niet goed. Ik snapte het helemaal dat Oliver Edvardsen mijn plaats innam. Kort daarna zette Paul Simonis me aan de rechterkant en toen viel de puzzel in elkaar. Paul had volledige vertrouwen in mij en liet me staan, zelfs als ik af en toe slechter presteerde.
‘Het is mogelijk dat men nu denkt dat ik een echte rechtsbuiten ben, omdat ik daar het afgelopen seizoen zo goed heb gespeeld. Ik ben ook in staat om op links te spelen. Ik speel daar regelmatig in de Finse ploeg. Bij Go Ahead verliep het alleen uitstekend aan de rechterzijde. Waarom weet ik ook niet precies. Iets klopte daar simpelweg. De samenwerking met Mats Deijl op die zijde was positief en ik kon mijn acties uitvoeren. Het hangt ook af van de speelwijze van een team. Bij het Finse team voel ik me uitstekend aan de linkerkant, terwijl ik bij Go Ahead mijn plek op de rechterzijde heb.

Finale
Zonder twijfel was de bekerfinale en alles wat daarbij hoorde het hoogtepunt van het seizoen. Het was de mooiste dag van mijn loopbaan tot nu toe. Ik heb de beelden regelmatig herhaaldelijk bekeken en steeds dacht ik: "wauw, dit is echt gebeurd." Ik kan het nog altijd niet geloven. Het verliep ook allemaal erg snel. We ontvingen uiteraard vooraf informatie over wat die finale voor de club en de stad zou betekenen. Alles rondom het stadion was versierd met rode en gele tinten. Toch: je richt je op de wedstrijd en alles verloopt razendsnel, waardoor je niet alles meekrijgt. ‘En dan de wedstrijd zelf. Het voelde alsof het een filmscenario was, een droom. Een penalty in de laatste minuut en vervolgens de beker winnen na strafschoppen. Dat denk je toch niet? Na de overwinning begon er een groot feest. Tijdens de huldiging in Deventer leek het wel een groter gekkenhuis. Die busrit was vreemd. Als spelers vertelden we elkaar ook: "Zoiets gaan we nooit meer ervaren." Als ik over enkele jaren met een grotere club de Champions League win, zal dat gevoel nog niet veranderen. Go Ahead is een behoorlijk kleine club die nog nooit de beker heeft gewonnen en niemand had verwacht dat het zou gebeuren. "Als je dit doet en de fantastische fans die dit met ons meeleven kunnen geven, dat is een onvergetelijke ervaring." ‘Samen met de groep en de medewerkers hebben we iets heel uniek bereikt. Samen met de groep en de medewerkers hebben we iets heel uniek bereikt. We hadden een bijzondere relatie met elkaar. Als spelers zijn we erg hecht en hebben we ook buiten het veld veel contact met elkaar. We genieten er simpelweg van, en dat is van groot belang. In Denemarken ging ik af en toe trainen en vond ik het allemaal niet zo erg. Altijd geniet ik hier van de club, waar ik goede voetballers en vriendelijke mensen tegenkom.
‘Een van die personen is Frank Berghuis. Hij is vaak bezig met de aanvallers en neemt ons vaak afzonderlijk mee om zaken te bespreken. Na de wedstrijd bekijken we gezamenlijk de beelden en bespreken we wat er verbeterd kan worden, wat goed verliep en op welke details ik nog aandacht moet besteden. Hoewel je die dingen vaak niet snel terugziet op het veld, voel ik me er wel iets beter door. Frank is bijvoorbeeld dol op rebounds. Hij stelt dat je gereed moet zijn als iemand anders een schietkans heeft. Hoewel ik daar nooit veel aandacht aan besteedde, realiseer ik me nu waar ik als teamgenoot mijn plaats inneem. Daarnaast moet je als aanvaller op de juiste plek staan. Ik heb veel met Frank gepraat over de timing van mijn loopacties. Neem de 1-0 die ik maakte tegen FC Groningen. Zonder Frank had ik waarschijnlijk nooit zo’n loopactie gemaakt. Hij heeft zonder twijfel een grote rol gehad in mijn ontwikkeling hier.’

Jeugd
‘Al sinds mijn jeugd draait mijn leven om voetbal. Toen ik drie jaar oud was, startte ik al bij een club en daarvoor volgde ik training bij Pertti Kemppinen, een bekende coach uit Finland. Tot mijn vijftiende volgde ik persoonlijke trainingen bij hem. Op mijn achtste werd duidelijk dat Barcelona meer interesse in mij had. Tijdens mijn jeugd was Lionel Messi mijn favoriete speler. Ik had een droom van Barcelona, net als veel andere jonge spelers. In die periode hield Barcelona voetbalwedstrijden in Finland. "Er waren Spaanse coaches en ik heb enkele dagen samen met honderden andere jonge spelers meegedaan." ‘Een van de trainers zag het in me zitten. Een paar jaar later werkte hij bij het echte Barcelona en nodigde hij me uit om een week in La Masía te trainen. Daarna keerde ik terug naar Finland en hoorde ik dat Barcelona gestraft was, omdat ze buitenlandse minderjarige spelers hadden aangetrokken. “Kom maar terug als je zestien bent”, kreeg ik te horen.’ ‘Er was zeker een alternatieve route. Ik had de mogelijkheid om andere clubs in de stad te bezoeken die officieel geen verband hielden met de club Barcelona. Ze zouden me daar in de gaten houden. Ik ben met mijn moeder en zus daarheen gegaan en heb een jaar in Spanje doorgebracht. Ik was actief bij Cornellà en later bij CF Damm, een club die zich richt op jeugdspelers. Dat was het meest vreemde jaar in mijn loopbaan, behalve het afgelopen seizoen. Het blijft een grote droom, alsof het nooit is voorgekomen. We gingen drie keer per week naar de club en daarnaast voetbalde ik op straat met Spaanse kinderen. Na een jaar zijn we weer naar Finland gereisd. In die periode heb ik veel vrienden gemaakt met wie ik nog steeds in contact ben. Nee, op mijn zestiende keerde Barcelona niet terug. Daarna was ik actief op het tweede niveau in Finland. Hoewel het nu misschien vreemd lijkt, was ik in die periode echt erg traag. Tijdens fysieke tests was ik vaak de traagste van het team. Ik was destijds ook geen vleugelspeler, maar een middenvelder. Daarna ben ik naar de gym gegaan en heb ik veel hard gelopen. Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik sneller werd. Mensen om mij heen gaven ook aan: “Ik was me er niet van bewust dat je zo snel bent”. Rond mijn twintigste ben ik bij FC Nordsjaelland veranderd in een vleugelaanvaller. Plotseling was ik de snelste speler van het team en op de flank heb ik mijn plek ontdekt.

Familie (1)
‘Mijn ouders hebben een grote rol gespeeld in mijn groei als voetballer. Mijn moeder Susanna was aanwezig bij elke training en elke wedstrijd. Misschien is dat te wijten aan mijn jeugd als driftkikker. Hoewel ik nu een heel ander karakter heb, had ik vroeger regelmatig conflicten. Ik denk dat mijn moeder me in controle wilde houden. Mijn vader Robert was de bestuurder. Hij reed mijn moeder en mij naar Helsinki, een reis van veertig minuten. Intussen had hij twee functies waar hij veel tijd aan besteedde. Ik ben enorm dankbaar voor mijn ouders.
‘Tijdens een vakantie in Finland heb ik mijn vriendin Minttu leren kennen. Dat was een bijzonder moment in mijn leven. Toen speelde ik in Denemarken en hield ik me voornamelijk bezig met voetbal. Ik deed niets anders en had geen andere gedachten. Sinds ik haar ontmoet heb ik ook iets anders dan voetbal, en ik geloof dat dat voor mij van groot belang is geweest. In Denemarken doorbracht ik talloze eenzame avonden. Ik ben een kalme persoon en kan uitstekend alleen zijn. Thuis zitten en op mijn telefoon kijken. Maar is dat werkelijk leven? Ik koos ervoor om eropuit te gaan en nieuwe vrienden te ontmoeten. Uiteindelijk heb ik daardoor ook Minttu leren kennen.  ‘Na een jaar trok ze al bij me in. We kenden elkaar relatief kort. Desondanks liet ze alles achter in Finland om bij mij te komen wonen, terwijl ze in Denemarken eigenlijk niet veel bezat. Overdag trainde ik vaak en dan was ze daar alleen. Het is echt geweldig hoe ze dat heeft aangepakt en hoe ze altijd voor mij klaarstond. Wanneer ik een keer niet goed had gespeeld, was zij thuis als een steunpunt. Het respect voor haar is alleen maar gestegen. Ze leeft in een onbekend land en we hebben geen familie in de omgeving om ons kind te ondersteunen. "Het komt vaak op haar bordje terecht."

Zelfkritisch
‘Ik ben mijn grootste criticaster. Ik kan hard zijn voor mezelf. Ik krijg het altijd voor elkaar om de negatieve kanten en slechte dingen te zien. Tijdens mijn vakantie deze zomer heb ik alles een plekje kunnen geven. Het was tijd om te relaxen en terug te denken. Het hele seizoen kwam voorbij. Als ik dan kijk naar mijn cijfers en mijn prestaties, dan werd ik blij en ook trots.’

‘Ik geloof niet dat mijn kritische instelling ooit zal verdwijnen. Ik zal nooit het veld verlaten met de gedachte: ik speelde niet goed, maar wat doet er toe? Vanaf jonge leeftijd heb ik geleerd om mijn best te doen. Misschien kan ik nog iets vriendelijker zijn dan ik de afgelopen jaren heb geleerd. Het is niet altijd een negatieve zaak. Gelukkig heb ik ook mensen om me heen die me ondersteunen en af en toe ook zeggen: “Kom op, Oliver, dit was gewoon goed.”

‘Na de overwinning in de beker hebben we nog enkele competitiewedstrijden gespeeld. In wezen hadden ze geen doel meer, maar als team wilden we het seizoen wel succesvol afsluiten. Op de een of andere manier was het vuur gedeeltelijk uitgedoofd. Paul Simonis had ook opmerkingen over mij. Tijdens die fase heb ik enkele interessante gesprekken met hem gevoerd. Wat Paul prettig maakt, is dat hij altijd oprecht is. Hij geeft altijd zijn mening wanneer hij iets ontdekt. Hij was niet tevreden met mijn prestaties en dit deelde hij ook met de media. Hij had meer verwachtingen van mij, en dat begrijp ik ook. Hij verwachtte meer van me en dat snap ik ook. Het klopt dat ik niet goed speelde, maar Paul begreep ook dat ik niet de enige was. Hij hoopte dat een aantal spelers, onder wie ik, het team op sleeptouw zou nemen. Dat is een les geweest voor me.’

Familie (2)
‘Familie stond altijd voor mij klaar, maar ik had ook altijd de focus op voetbal. Anderhalf jaar geleden ben ik vader geworden van een dochter, en nu is zij de meest essentiële persoon in mijn leven. Ik heb niet langer de gelegenheid om voortdurend aan voetbal te denken. Ik geloof dat zowel mijn persoon als mijn voetbalcarrière zijn veranderd sinds ik vader ben geworden. Toen ik in Denemarken actief was, was ik vaak erg nerveus voor wedstrijden. Af en toe moest ik me enkele dagen geestelijk voorbereiden. In mijn gedachten was het oorlog voor een wedstrijdje voetbal. Na de geboorte van mijn dochter had ik helemaal geen tijd om te stressen voor wedstrijd. Het heeft een goede invloed op me gehad. Ik ben kalmer in mijn hoofd. Er was afgelopen seizoen maar één wedstrijd waar ik nerveus voor was, en dat was de bekerfinale. Buiten het voetbalveld ben ik ook vooral vader. Een gewone vader, zoals alle andere. Je vindt mij op een vrije dag ook gewoon bij Ballorig of in de Apenheul. Mijn dochter is gek op dieren.’

Toekomst
"Ik ben benieuwd naar wat er de komende weken nog zal plaatsvinden, maar momenteel ben ik simpelweg een speler van Go Ahead Eagles." Wie weet wat er nog zal gebeuren. De markt begint geleidelijk op gang te komen en er is nog een maand te gaan, dus ik laat het op me afkomen. Voor mij heeft het niet veel nut om me zorgen te maken. Ik doe mijn best om geduldig te zijn. "Het afgelopen seizoen was voor mij zo succesvol dat een volgende stap begrijpelijk zou zijn." Wanneer er iets prachtigs voorbij komt, wil ik die uitdaging aangaan. Aan de andere kant voel ik me prettig bij Go Ahead en zijn de Europa League-wedstrijden ook geweldig om te spelen. Dat is eveneens een uniek podium voor mij. "Als er niets moois gebeurt, waarom zou ik dan gaan?"
‘Volgens mij is dit het juiste moment om een stap te zetten, net als Paul Simonis en Enric Llansana dat hebben gedaan. De club had een jaar geleden waarschijnlijk niet gedacht dat ik nu vier keer zoveel waard zou zijn als wat ze voor mij hebben betaald. Voor beide partijen zou het nuttig zijn als er een aantrekkelijke transfer plaatsvindt. Ik ben intussen niet bang. Ik moet niet noodzakelijkerwijs vertrekken. Ik ben zeker ambitieus. Ik hoop uiteraard op een grote club. Ik wil ooit in een topcompetitie spelen en in de Champions League actief zijn. Een club uit een topvijfcompetitie zou geweldig zijn, maar er zijn ook mooie clubs in andere landen. Er zijn ook andere grote clubs die in de Champions League spelen. Ik weeg alles mee. De club, de competitie, de stad, het perspectief op speeltijd.’

• Samenvatting GA Eagles - FC Utrecht - 02-12-2025
• GA Eagles en FC Utrecht houden elkaar in evenwicht, 2-2 - 30-11-2025
• Victor Edvardsen toont berouw - 30-11-2025
• Trainer VfB Stuttgart wil voorval met Edvardsen niet erger maken - 28-11-2025
• Directeuren GA Eagles en VfB Stuttgart botsen - 28-11-2025
• Victor Edvardsen toont geen berouw - 28-11-2025
• Victor Edvardsen over de scheef - 28-11-2025
• GA Eagles kansloos onderuit tegen VfB Stuttgart - 28-11-2025
• Vooruitblik Go Ahead Eagles – VfB Stuttgart - 27-11-2025
• MAËL CORBOZ: ‘WE VOELDEN ONS ONVERSLAANBAAR’ - 27-11-2025