
Tijdens de historische promotie in 2021, die de basis vormde voor nog meer succes voor de rood-gele club, gingen Go Ahead Eagles en de destijds aanvoerder Jeroen Veldmate uit elkaar. Echt gescheiden zijn ze nooit geweest. Vier jaar later keert hij terug naar zijn Go Ahead Eagles.

Jeroen Veldmate is de afgelopen jaren niet werkzaam geweest bij Go Ahead Eagles, maar in alles voelt het alsof hij nooit is weggeweest. “Go Ahead is uniek”, begint hij typerend. Zijn blik valt op een grote foto die hangt aan de muur in Larenstein, het kantoorgebouw van Go Ahead Eagles. Het is een foto van 12 mei 2021 in het toenmalige Van Donge & De Roo Stadion in Rotterdam, vlák na het laatste fluitsignaal in Doetinchem. Het verhaal is bekend. De Graafschap speelt gelijk tegen Helmond Sport en Go Ahead Eagles promoveert naar de Eredivisie. “Sjonge, wat was dat bijzonder. Een bizar jaar, in alle opzichten. De afwezigheid van supporters, de onverwachte promotie, maar ook het ongekende verdriet door het overlijden van het paar maanden oude zoontje van Mitchel Michaelis.” Het blijft even stil. “Go Ahead is zo’n warme club. Maar ook een sterke club. Het leeft hier altijd. Zelfs na het jaar waarin het zeventiende werd in de Keuken Kampioen Divisie verkocht de club alle seizoenkaarten. Bij andere clubs – ook waar ik heb gevoetbald – is dat totaal anders. Daar zie je veel successupporters afhaken als het minder gaat. Maar dit is een club van de mensen en van de stad. Dat voel je in alles.”
Een nieuwe start
Het moge duidelijk zijn dat Jeroen op zijn plek zit. Go Ahead past bij Jeroen, Jeroen past bij Go Ahead. Het eerste contact voor een eventuele terugkeer dateert van eind 2024. “In december, rond de wedstrijd FC Twente – Go Ahead Eagles in De Grolsch Veste, sprak ik Paul Bosvelt. We hadden een goed gesprek en we hadden het over mijn interesses in het voetbal. Maar op dat moment kon ik eigenlijk nog niet nadenken over een terugkeer.” Jeroen komt met zijn gezin namelijk uit een ontzettend moeilijke periode. “Onze zoon Finn is anderhalf jaar ernstig ziek geweest. Gedurende die hele periode stond mijn leven in het teken van mijn gezin en in het teken van Finn. Alles wat ik deed, deed ik daarvoor. Maar vlak na het gesprek met Paul kregen we te horen dat Finn schoon was verklaard. Wát een opluchting was dat. Natuurlijk heb ik het allemaal moeten verwerken en pas na die periode ontstond er ook weer ruimte voor mezelf. Ruimte om na te denken over een nieuwe stap en om weer actief iets met voetbal te doen.”

Samen met Go Ahead Eagles ging Jeroen kijken hoe ze elkaar konden helpen. “Paul wist van mijn situatie en heeft me nooit gepusht. Hij liet me met rust totdat ik er weer klaar voor was. Dat waardeer ik enorm. Toen Finn beter was, zijn we opnieuw in gesprek gegaan. Een nieuwe start.” Vervolgens heeft Jeroen een half jaar meegelopen met de technische leiding van Go Ahead Eagles. “Het idee was om gewoon te kijken waar ik plezier in heb en wat mij ligt. Ondertussen ging de club kijken waar intern behoefte aan was. Dat half jaar was heel waardevol. Ik liep mee bij de scouting, zat bij overlegmomenten en ik keek mee bij alle relevante processen. Voor mij was het ook een periode om weer te wennen aan de voetbalwereld en om mezelf te oriënteren. Gaandeweg merkten we dat er een stukje begeleiding miste bij spelers die de stap naar het eerste elftal maken. Die transitie verliep niet helemaal soepel. Uiteindelijk zijn we tot het besluit gekomen dat het goed zou zijn als ik me op die transitie zou richten.”
Geen rechte lijn
En zo is Veldmate tegenwoordig de nieuwe connection coach van Go Ahead Eagles. “Ik noem het ook wel een transitiecoach”, aldus Jeroen. “Mijn taak is om spelers te begeleiden die de overstap maken van de jeugd naar het eerste elftal. Concreet gezien ben ik één dag per week bij het eerste elftal aanwezig. Ik bekijk trainingen, analyseer beelden, praat met spelers en ik geef tips. En zeker niet alleen over het voetballende aspect. Vooral mentaal is de stap van de jeugd naar het eerste een heel grote. Mentale weerbaarheid is een heel belangrijk aspect, waar ik mijn steentje aan probeer bij te dragen. Je moet als jeugdspeler toch je plek vinden in een nieuwe groep, die al grotendeels is gevormd. Je moet beter kunnen omgaan met kritiek, want je staat toch wat meer in de schijnwerpers. Voor jonge spelers zijn al die veranderingen best ingrijpend. Ook voer ik gesprekken met de trainers, om ervoor te zorgen dat de communicatie soepel verloopt en dat spelers zich kunnen blijven ontwikkelen.”

“In de korte tijd dat ik hier werk, heb ik al met veel verschillende spelers gewerkt”, vervolgt Jeroen. “Julius Dirksen, bijvoorbeeld. Dat is niet iemand die uit de jeugd van Go Ahead Eagles komt, maar iemand die op ‘mijn positie’ staat. Bovendien heb ik nog met hem in het team gezeten bij FC Emmen. Dan kijk ik samen met hem beelden en kijken we op welke manier hij zich nog kan ontwikkelen. Maar ook bij andere jongens probeer ik mijn ervaring te gebruiken om ze te begeleiden. Ik vertel ze ook dat je niet altijd een rechte lijn naar succes hebt. Een mooi voorbeeld is natuurlijk Sam Beukema. In het seizoen 2017/2018 speelde hij iets meer dan tien wedstrijden op erg jonge leeftijd, het seizoen erna zag de trainer hem niet staan. Maar hij is blijven gaan, blijven doorzetten en zich blijven ontwikkelen. We weten allemaal hoe het nu met hem gaat. Dat heeft alles met mentale weerbaarheid te maken. Je moet blijven geloven, ook als het even tegenzit. En weet je? Sommige jongens zullen misschien niet bij Go Ahead doorbreken, maar dan wil ik ze alsnog helpen om die stap te zetten. Mijn rol stopt niet bij het eerste elftal; ik wil dat ze zich als mens en als voetballer blijven ontwikkelen.”
Dynamisch
Tijdens het gesprek wordt er op de deur geklopt. Het is technisch manager Marc van Hintum die even binnen komt vallen. “Je hebt de beelden bekeken, Jeroen?”, vraagt Marc. “Ik was het helemaal met je eens.” Een inhoudelijk gesprek van een minuut of twee volgt. Schijnbaar heeft Jeroen beelden van een potentiële nieuwe speler bekeken. “Zo gaat dat hier”, lacht Jeroen als Marc weer is vertrokken. “Dat doe ik er soms ook nog even bij. Lekker dynamisch. Maar waar was ik?” Hij herinnert het zich weer. “Wat ik belangrijk vind, is dat de spelers het gevoel hebben dat ze altijd in beeld blijven. Je wilt voorkomen dat jongens die terugvallen naar het tweede plan het idee krijgen dat ze niet meer meetellen. Dat vraagt om goede communicatie tussen de staf van het eerste elftal en de Onder 21.”
Maar Jeroen herhaalt nog maar eens dat de basis bij Go Ahead Eagles ook goed zit. “Je ziet dat ook aan spelers die soms een jaar of langer op hun kans moeten wachten. Ze blijven, ook al hebben ze weinig uitzicht op speeltijd. Dat komt omdat ze zich verbonden voelen met de club. Dat zegt echt iets over de cultuur en de warmte van de organisatie. Voor mij persoonlijk was dat ook doorslaggevend. Toen ik terugkwam, voelde ik het meteen.” En wat de toekomst brengt? “Voor nu wil ik vooral groeien in deze rol. Momenteel volg ik een cursus van de KNVB voor de rol als technisch directeur. Niet omdat ik per se die functie ambieer, maar omdat ik breder wil leren kijken. Maar het belangrijkste voor mij is dat ik iets doe wat bij mij past én bij de club past. Na de zware periode met mijn gezin zie ik dit als een kans om weer stappen te zetten.”
Het gesprek is eigenlijk afgelopen, maar Jeroen werpt nog één blik op de foto aan de muur op het kantoor. “Trouwens, weet je wat verreweg het mooiste moment was van mijn drie jaar als voetballer van Go Ahead Eagles? Dat juist Mitchel als eerste dat schild omhooghield…”
Bron: GA Eagles