Uitgebreid interview met Melle Meulensteen in VI

Hij zou gemakkelijk een boek kunnen opstellen over het voorbije seizoen met Sampdoria. Melle Meulensteen (26) heeft in Italië de meest bizarre ervaringen opgedaan en is na een tumultueus jaar verheugd om weer in Nederland te zijn. Zijn nieuwe team, Go Ahead Eagles, is een tegenhanger van het absurde Sampdoria.

In De Adelaarshorst in Deventer is het donderdagmiddag, waar de temperatuur kan oplopen tot meer dan dertig graden. Melle Meulensteen komt binnen op de hoofdtribune van het stadion. Zodra hij op een stoel zit, kijkt hij kort voor zich uit. De Adelaarshorst is een unieke locatie voor hem. In 2019 zorgde hij voor pijn bij RKC Waalwijk Go Ahead Eagles in de spannende finale van de play-offs om promotie naar de Eredivisie. De doelpunt van Stijn Spierings in de laatste seconde zorgde voor een Eredivisieschap dat het afgelopen seizoen pas beëindigde. ‘Het was een van de mooiste momenten in mijn loopbaan’, zegt Meulensteen met een lach.

Dit verhaal is gepubliceerd in het VI-weekblad.
Niemand verwijt hem nu nog dat hij Go Ahead toen pijn deed. ‘Het is alweer een tijd geleden en deze club heeft sindsdien ook veel mooie dingen ervaren.’ Voor Meulensteen was het jaar van zijn promotie met RKC eveneens zijn eerste seizoen als professional. De zoon van coach René Meulensteen arriveerde begin 2018 in Waalwijk. Na zijn promotie speelde hij drie jaar in de Eredivisie, waarna Vitesse hem overnam.
De afgelopen tijd draaide het bij de Arnhemmers niet meer om voetbal. Recentelijk viel het doek en verloor Vitesse voorgoed zijn proflicentie. De Keuken Kampioen Divisie begon met negentien teams en de toekomst van Vitesse is zeer onduidelijk. Voormalig speler Meulensteen heeft er pijn in. ‘Het is simpelweg treurig wat er is voorgevallen. Bij mijn aanwezigheid was er ook al twee keer sprake van het verliezen van de licentie. Het is nu definitief, maar het blijft een onwerkelijke ervaring. Het is jammer voor de werknemers, supporters en de stad dat een club zoals Vitesse binnenkort mogelijk in de amateurcompetitie zal spelen. "Het is erg spijtig hoe het daar is verlopen." Zijn periode in Arnhem eindigde toen al in een negatieve sfeer. Na de degradatie naar de Keuken Kampioen Divisie ging Meulensteen naar Sampdoria, dat hem overtuigde met een ambitieus plan. “Ze waren een jaar geleden gedegradeerd en waren in de Serie B niet in de play-offs geslaagd,” verduidelijkt Meulensteen. ‘Ze streefden ernaar om te promoveren, bij voorkeur met een titel. Sampdoria is een belangrijke club die in feite deel uitmaakt van de Serie A. Sampdoria is zelfs in Europa een bekende naam. Dat trok mijn aandacht en ik was natuurlijk ook bereid om bovenin mee te spelen.

Een andere factor was de coach. Andrea Pirlo nam op dat moment de leiding over Sampdoria. De beroemde voormalige middenvelder begon zijn tweede seizoen bij de Blucerchiati. ‘Pirlo als trainer, dat wilde ik meemaken. Ik had er echt zin in. Italië leek me ook een mooi land om te voetballen. Iedereen zou op nul beginnen, want er waren veel nieuwe spelers. Nou, dat liep iets anders.’

Meulensteen werd al snel bekend met de Italiaanse stijl van beleidsvoering. Pirlo verliet de competitie al na drie wedstrijden. ‘Ik heb in totaal ongeveer zeven weken met hem samengewerkt. Ik vond het verstandiger om de trainer de tijd te geven om iets aan te passen, maar de technisch directeur had een andere mening. Ik had de hoop veel van Pirlo te ontdekken, aangezien ik ook op het middenveld speel, maar mijn debuut in de Serie B was de laatste wedstrijd waarin Pirlo als trainer speelde. Toch heeft hij goede herinneringen aan de samenwerking met Pirlo ‘Hij is zoals hij op het veld ook altijd was: rustig, altijd in control. Hij was de enige trainer die een beetje Engels sprak, dus ik kletste soms met hem. Hij verbaasde me soms wel, hoor. Ik zat op de club een keer een Eredivisie-wedstrijd te kijken, toen hij plots achter me stond. Tikte hij op m’n schouder: “Hé, NAC. Zit je NAC te kijken?” Ja, hij kende NAC, haha. Hij heeft overal gespeeld en heeft overal connecties, dus blijkbaar is ook een club als NAC bij hem bekend.’
Pirlo was bij de supporters van Sampdoria een lieveling ‘Als we ergens met de bus aankwamen, ging iedereen naar hem toe, in plaats van de spelers. Hij is een legende daar. Op de training deed hij weleens mee, dat was niet normaal. Als we patronen oefenden, deed hij soms voor wat hij wilde zien. Dan klopte alles. Hij legde de bal perfect achter de laatste linie in de voeten van de spits. Met links, met rechts, het leek zo makkelijk. Zodra wij het probeerden, merkte je het niveauverschil.’

Vier trainers
Het was slechts het topje van de ijsberg het ontslag van Pirlo bij Sampdoria In plaats van strijden om de titel vocht de club tegen degradatie uit de Serie B. ‘De verschillen op de ranglijst waren klein’, legt Meulensteen uit. ‘Als we twee keer wonnen, stonden we zo vierde. Dat lukte telkens niet, waardoor we achter de feiten aan liepen. Richting het einde van de competitie werd het gat te groot en was het vooral zaak om erin te blijven.’
Na Pirlo werden ook Leonardo Semplici en Andrea Sottil de laan uitgestuurd en ook Technisch directeur Pietro Accardi werd weggestuurd. . ‘Al die trainerswisselingen hielpen niet. Ik weet niet eens meer precies wanneer de ene ging en de andere kwam. Zelfs teamgenoten zeiden: “Mel, dit maak je nooit meer mee”. Ook voor hen was dit bijzonder. Ik was blijkbaar net op het verkeerde moment gekomen.’
Als echte voetballand staat Italië er om bekend dat trainers niet of nauwelijks de tijd krijgen want resultaat staat voorop en als je geen resultaat haalt dat is het vaak einde verhaal ‘Maar vier trainers in een seizoen is gewoon extreem. Bij iedere nieuwe trainer stond je weer op nul. De speelwijze veranderde telkens, dus we moesten iedere keer wennen. Tegelijkertijd moesten we meteen presteren. Iedere trainerswissel voelde eigenlijk als een nieuw seizoen. Daarom lijkt het ook alsof ik daar langer ben geweest dan een jaar. De ene trainer zag het in je zitten, bij de andere belandde je op de bank. Ik probeerde het soms wel een beetje los te laten en alleen met mezelf bezig te zijn. Goed trainen, goed spelen, niet te veel bezig zijn met randzaken. In januari zeiden we als spelers nog tegen elkaar: Kun je nagaan dat we met Pirlo aan het seizoen begonnen. Dat voelde toen als eeuwen geleden.’

Alberico Evani kreeg aan het einde van het seizoen de leiding bij Sampdoria en hij had Attilio Lombardo als zijn assistent. In het verleden waren beide oud spelers van Sampdoria stafleden onder Roberto Mancini. De voormalige bondscoach van Italië en clubicoon van Sampdoria kreeg een rol als consultant, met zijn zoon Andrea, voor de tweede keer, in de rol van technisch directeur. ‘Mancini kwam een paar keer kijken bij de training, maar had geen actieve rol’, vertelt Meulensteen, die met Sampdoria rond de degradatiestreep bleef steken. ‘De trainerswisselingen hielpen nauwelijks. We kwamen in een negatieve spiraal terecht waar de trainer weinig aan kon veranderen. Ondertussen moesten zij punten pakken. Zo niet, zouden zij ook de pineut zijn. De druk was enorm.’

Niet alleen binnen de club, maar ook bij de buitenwacht.
Na een verloren thuiswedstrijd kon de selectie van Sampdoria het stadion niet eens verlaten ‘Supporters zijn niet bang om hun teleurstelling en woede te uiten. In maart verloren we thuis met 3-0 van Frosinone, terwijl we moesten winnen. Toen zaten we drie uur in de kleedkamer te wachten tot het veilig genoeg was om met de bus naar het trainingscomplex te gaan. Vlak voordat we daar aankwamen, stonden veertig supporters ons op te wachten en vlogen de bakstenen door de ruiten. Toen dacht ik ook: dit gaat echt te ver.’

Het doek viel voor Sampdoria op de laatste speeldag in de Serie B doordat men met 0-0 gelijkspeelde tegen Juve Stabia en concurent Salernitana won met 0-2 bij Cittadelle. Daardoor daalde de roemruchte club af naar de Serie C. ‘Dat hebben we óók nog meegemaakt’, lacht Meulensteen. Volgens hem scheelde het dat Sampdoria de laatste wedstrijd buitenshuis speelde. ‘Anders was het echt uit de hand gelopen. We mochten na die uitwedstrijd niet naar huis. We moesten door trainen, als straf vanuit de clubleiding. Kregen we een appje: Jullie mogen pas gaan als wij het zeggen. In de tussentijd gebeurde er van alles. In ons appartementencomplex, waar ook twee andere spelers woonden, werd ’s nachts vuurwerk afgestoken en er was watch your backs op de muur gespoten. Een andere ploeggenoot miste een grote kans en stuurde later een filmpje waarop dertig gasten hem thuis opwachtten.’ Gedaan was het niet met de onrust. ‘De club had met de harde kern afgesproken dat ze ons tijdens de training mochten toespreken. Nou, dat werd meer een Italiaanse scheldpartij. We kregen van alles over ons heen en uiteindelijk moesten we allemaal ons trainingsshirt inleveren, omdat we het shirt niet waard zouden zijn. Dat was richting het einde van de training. We zouden eigenlijk nog een oefening doen, maar we waren er wel klaar mee. Het was even gek genoeg zo.’

Play-offs
Sampdoria kreeg een dag later een hele onverwachte herkansing want Brescia betaalde hun spelers niet op tijd en kreeg daardoor van de Italiaanse bond vier punten in mindering. Door die straf eindigde Sampdoria boven de directe degradatiestreep en kreeg de club in de play-offs de kans om zich alsnog te handhaven. Brescia ging wel in beroep tegen de straf en daardoor ging duurde het uiteindelijk een maand voordat de play-offs tegen Salernitana van start gingen. ‘Daardoor wisten we lang niet waar we aan toe waren. Het waren gekke weken. Onze vakantieplannen gingen de prullenbak in. Ik zou naar Sardinië gaan en er waren zelfs jongens die hun bruiloft hadden gepland. Het ging allemaal niet door.’
Sampdoria won de thuiswedstrijd nadat men zich een maand kon voorbreiden en Melle Meulensteen scoorde met een kopbal de openingsgoal. ‘Die goal ga ik niet snel vergeten’, glundert de middenvelder. ‘Het stadion zat bomvol en het was een do-or-die-wedstrijd.’ De return in Salerno werd vervolgens drie dagen uitgesteld, omdat de selectie van Salernitana massaal last kreeg van voedselvergiftiging. ‘Kon er ook nog wel bij, haha. Het paste precies in het seizoen. Ik kan er een boek over schrijven.’
In de uitwedstrijd kwam Sampdoria met 2-0 voor en daarna ging het mis bij de aanhang van Salernitana. ‘Vlak na onze tweede goal vlogen de fakkels het veld op. Van achter het doel werden stoeltjes op het veld gegooid. Dan volgden er ook nog van die zware vuurwerkbommen die kneiterhard gaan. Toen gingen we naar binnen. Tien minuten afkoelen, was het idee. Maar ik zei direct al: Dit spelen we nooit meer uit. En dat bleek, want eenmaal terug vlogen de stoeltjes en vuurwerkbommen weer het veld op.’
De wedstrijd in Salerno werd definitief gestaakt en eindigde daardoor in een reglementaire 0-3 zege voor Sampdoria. Door dit resultaat handhaafde de club zich toch op het tweede niveau. ‘Ik denk dat iedereen blij was dat het seizoen erop zat. We bleven erin, dat was top, maar er gebeurde zó veel in een jaar. Het overheersende gevoel was opluchting. Soms lijkt het alsof ik een paar jaar ouder ben geworden. Uiteindelijk was het ook een leerzaam jaar, hoe gek dat misschien klinkt. Er waren zeker mooie momenten, maar ook veel zware momenten. Er waren momenten waarop ik het plezier in het voetbal kwijtraakte, dus ik kan niet zeggen dat het een mooi jaar was. Ik neem alles mee wat ik heb geleerd en daar word ik als persoon en als speler weer beter van.’
Melle Meulensteen had bij Sampdoria een contract tot de zomer van 2027 maar zijn veelbewogen debuutseizoen hakte erin. ‘Aanvankelijk zei ik nog tegen mezelf dat ik het een kans wilde geven. De vakantie zat er al snel weer op en het gevoel van vorig seizoen was niet verdwenen. Ik wist niet of ik bij Sampdoria nog mijn plezier kon vinden. Vervolgens meldde Go Ahead zich. Dat avontuur wilde ik graag aangaan, want er komt een bijzonder jaar aan voor de club.’

De club wilde Meulensteen niet laten gaan want de nieuwe trainer Massimo Donati zag ik hem een belangrijke schakel op het middenveld. Uiteindelijk ging de club toch akkoord met zijn vertrekwens en tekende Meulensteen voor vier jaar in Deventer. Bij de bekerwinnaar is het juist rustig op bestuurlijk vlak. De clubleiding raakt niet van slag na drie nederlagen. ‘Er is hier al jaren een stijgende lijn. Ik hoor van veel mensen dat Go Ahead een warme, goede, stabiele club is. Die stabiliteit is voor mij niet verkeerd na dat jaar bij Sampdoria, haha. Het plaatje klopte hier precies. De manier van spelen, de mensen die hier werken, de visie van de trainer. En dan ook nog eens Europa League-voetbal. Dat speelde een grote rol, want het wordt mijn eerste keer Europees voetbal. Dat wordt hoe dan ook bijzonder.’

Meulensteen richt zich bij Go Ahead op het middenveld, hoewel hij ook als verdediger uit de voeten kan. De positie van Enric Llansana lijkt hem op het lijf geschreven. ‘Wellicht vul ik het net iets anders in dan hij, want ik ben natuurlijk geen kopie van Enric. Het is wel de bedoeling dat ik zijn voorbeeld volg. Hij heeft het goed gedaan hier. Ik moet eerlijk zeggen dat ik afgelopen seizoen niet veel Eredivisie heb gezien. Misschien was ik door alle tumult soms een beetje klaar met voetbal. Als er een wedstrijd voorbijkwam, zette ik die wel op.’

‘De bekerfinale heb ik ook gezien’, vervolgt hij. ‘Toen speelde er nog niks tussen mij en Go Ahead, dus ik was neutrale kijker. Ik ben graag voor de underdog, dus die dag had ik sympathie voor Go Ahead. Prachtig dat ze die beker pakten. En nu Europa in.’ In de Europa League wacht een aantal grote clubs. ‘Mijn vriend Jens Odgaard doet mee met Bologna. Ik zou graag tegen hem spelen. En AS Roma lijkt me ook wel leuk, maar dan thuis. Vorig seizoen speelden we in de beker al in Rome. Ik kijk er erg naar uit.’

Na het jaar in Italië is het voor Meulensteen vooral fijn om weer in een vertrouwde omgeving te zijn. De middenvelder woont tijdelijk bij zijn opa in zijn geboortedorp, het Brabantse Beugen. Op termijn wil Meulensteen met zijn vriendin Ester en hond Bruno weer in de buurt van Nijmegen gaan wonen. ‘Het hielp enorm dat zij met me mee waren naar Italië. Voor mijn vriendin is het ook niet makkelijk geweest. Als ik met de ploeg voor straf een week in een hotel zat, zat zij daar alleen met de hond. Ook voor haar was het een bewogen tijd. Sommigen denken misschien dat het onmogelijk is om dit in één jaar mee te maken. Toch is het gebeurd.’

Bron: VI PRO

• Samenvatting GA Eagles - FC Utrecht - 02-12-2025
• GA Eagles en FC Utrecht houden elkaar in evenwicht, 2-2 - 30-11-2025
• Victor Edvardsen toont berouw - 30-11-2025
• Trainer VfB Stuttgart wil voorval met Edvardsen niet erger maken - 28-11-2025
• Directeuren GA Eagles en VfB Stuttgart botsen - 28-11-2025
• Victor Edvardsen toont geen berouw - 28-11-2025
• Victor Edvardsen over de scheef - 28-11-2025
• GA Eagles kansloos onderuit tegen VfB Stuttgart - 28-11-2025
• Vooruitblik Go Ahead Eagles – VfB Stuttgart - 27-11-2025
• MAËL CORBOZ: ‘WE VOELDEN ONS ONVERSLAANBAAR’ - 27-11-2025